İlk tiyatro deneyimi

Geçtiğimiz hafta sonu babamızın yatısı olması nedeniyle Uraz’la 2 gün baş başaydık. Kabul edelim çocukla tüm gün evin içinde zaman bir yere kadar geçiyor. Özellikle kreşe başladıktan sonra her gün yarım gün de olsa aktiviteye alışan çocuk, haklı ve doğal olarak evde sıkılıyor. Bu nedenle, hem keyifli hem de aktiviteli bir hafta sonu geçirmek için hafta içinden araştırmalara başladım.

Hafta sonları birkaç kere oyun evleri ve sensory storytime aktivitelerimiz oldu. İlk olarak yine onların araştırmasını yaptım ama Uraz’ın yaş grubunda uygun bir şey bulamayınca aklıma tiyatro geldi. Genelde çocuk tiyatroları 3 yaşından sonra başlıyor ama zaten Uraz da 2,5 oldu ki girişte sıkıntı olmayacağını düşündüm. Bu arada Uraz’ın sıkılıp çıkmak istemesi de bir diğer ihtimal. “En kötü sessizce çıkarım” diye düşünerek gözümü kararttım ve Pazar günü için bir çocuk tiyatrosu belirledim: Bisküvi Adam.

David WOOD'S yazdığı oyun ara vermeden 1 saat sürüyor. 5 kişinin canlandırdığı oyunun konusu özetle şöyle; evin saati Guguk’un birdenbire kısılan sesi, onu ev sahipleri tarafından çöpe atılma tehlikesi ile karşı karşıya bırakınca mutfaktaki arkadaşları tuz, biber, poşet çay ve fırından yeni çıkan Bisküvi Adam ona yardım ederler. Bisküvi Adam'ın fare ile mücadelesi de mutfağın hareketlenmesine neden oluyor.

Ben hafta içi arayarak girişte bilet alabileceğimi teyit etiğim için online bilet almadım. Pazar günü havanın yağmurlu olmasından mütevellit trafik tabii ki yoğundu ve biz oyuna 5 dakika geç kaldık.  Görevliler gişenin oyunun başlamasından 30 dakika önce kapandığını ve bilet alamayacağımı söylediler. Gişenin erken kapanma bilgisinin bana verilmediğini, bu havada beni çocukla mağdur etmemelerini rica ederek onları ikna ettim ve 10 dakika gecikmeli de olsa oyuna girmeyi başardık. 

Gelelim Uraz ne yaaptı? Nasıl tepki verdi? Anladı mı?

Valla beklediğimden çok daha iyi geçtiğini itiraf etmeliyim. Oyun boyunca çocuklarla birlikte gülüp, alkışlara eşlik etti, müzikler çaldıkça yerinden kalkıp oynadı. Zaten pek yerinde oturduğunu söyleyemem, bundan sonra ona bilet almasak da olur sanrımJ 

Sonuç olarak anladım ki, Uraz’la birlikte artık tiyatro aktiviteleri de yapabiliriz. Bu benim için iyi bir gelişme çünkü yapabildiği aktiviteler arttıkça, benim onu eğitme, öğretme, geliştirme ve onunla keyifli vakit geçirme seçeneklerim artıyor. Bu arada bir de canlı performans olması nedeniyle, saygılı olmak adına tiyatroya geç kalmamak önemli. Ben  de dahil buna dikkat edelim lütfen.

Darısı sinema aktivitemizin başınaJ

Sevgiler

Selin KAYAR