Lohusalık Döneminde Eş Desteği de Bir Yere Kadar…..

Ekim 2015

Bu konu gerçekten çok önemliymiş. Hele ki benim gibi maalesef annelerden destek alamıyorsanız.

Giriş yazımda da bahsettiğim gibi, bu süreçte bana eşimin çok desteği oldu; gerek bebek bakımında, gerek ev işlerinde, gerekse moral verme aşamasında.

“Lohusalık” zamanında en çok ihtiyacımız olan şeylerden biri de, sanırım eş tarafından hala beğenilebilir olmak. Gerek hamilelik döneminde aldığımız kilolara gerekse doğum sonrasında atılamayan ödeme rağmen isteriz ki eşimiz bizi manken gibi görsün, her giydiğimizi yakıştırsın.(önce sen bir bak aynaya, sen yakıştırıyor musun ki, o yakıştırsın). Elbette ki kilolar verilecek, vücuttan ödem atılacak ama biz, artık doğum yaptığımızı göre her şey bir anda normale dönsün isteriz.  Kolay mıdır ki 9 aylık birikimin hemencecik gitmesi? Sabır ve gayret anneler, hepsi de gidiyor gerçekten. (Yalnız dikkat edilmesi gereken bir husus var ki; benim başıma geldi maalesef; eğer sezaryen doğum yaptıysanız mutlaka ama mutlaka ilk zamanlar karın toplayıcı bir korse giyin. Beni bu konu uyaran olmadı, ben de giymedim ve en zor giden gerçekten de sezaryen göbeğiymiş)

Bebekle yeni bir yaşama başlamak hele ki ilk zamanlar çok da kolay değil: Bebeğin dünyaya alışması, annenin sürekli kendisine muhtaç bebeğine alışması, bebeğin uyku düzeninin olmayışının annenin uyku düzenini bozması, annenin evin mevcut düzenini devam ettirmeye çalışması ama hiçbir şeye yetişememesi, doğum sonrası vücutta devam eden (sanki hala doğum yapmamışsın gibi) şişlik nedeniyle eski kıyafetlere sığamama ve sürekli eşortman ve tayt giyen annenin aynadaki görüntüsüne tepkisiz kalamayışının ucunun illaki babaya dokunduğu bir süreç. Dedim ya hiç de kolay değil. İşte bu sebeplerden bu süreçte eşin desteği çok önemli.

Tamam kabul ediyorum, benim eşim zaten bunu severek ve isteyerek yaptı (bilen bilir yapma desem de zaten yapacaktı!!!!). Ben bir yandan evin düzeni bozulmasın, her şey yerli yerinde olsun, arada şekerleme yapabileyim ki sütüm azalmasın, aynı zamanda bebeğimin konforu iyi olsun, sağarak süt verdiğim biberonları sterilize olsun filan diye her şey 4*4’lük devam etsin şeklinde ortalıkta dolanırken eşim sağ olsun son derece fedakar davrandı, bir çok şeyi (emzirme dışında) benim yerime yaptı. Eminim ki birçok eş de yapmıştır ve yapacaktır.

Ama unutmamamız ve kabul etmemiz gerekiyor ki, ne olursa olsun erkekler ve yaradılışları gereği bir yere kadar yapabilirler. Aile düzeni ve huzuru için yardımcı şart,  şansımızı çok da zorlamamak gerek J Benim sizlere naçizane tavsiyem eğer annelerden destek alamayacaksanız bebek doğmadan bir yardımcı edinmek. Bebek doğmadan diyorum çünkü evin ve sizin düzeninize alışması zaman alıyor, bir de memnun kalmayıp değiştirme ihtimalline karşın erken önlem almakta fayda var.

Ben neden önceden almadım?; biraz da eşimin mesleğimden ve gün içerisinde evde olma ihtimalinden dolayı nasıl bir düzen olacağını deneyip görmek istedim. Ama dediğim gibi eşim bana her konuda son derece yardımcı olsa da, bir yerden sonra yardımcı almak şart oldu.

Oğlum 5,5 aylıkken işe başladım. Ailemize katılan Azize ilk 4 ay Uraz’dan çok evin ve bizim düzenimize alışmaya çalıştı. Ben de bu süreçte evde olduğum için çok zorlanmadı. 4 ayın sonunda Uraz’la ilgili her şeyi ona anlattım, gösterdim, birlikte yaptık. Son 1 ay ise tamamen Azize’ye bıraktım. Bu dönem de kolay değil ama herkes bir şekilde düzene alışıyor, sabır ve süreklilik şart.

Gözünüzden bile sakındığınız evladınızı başka birine teslim etmek hiç kolay olmuyor. Umarım hepimizin karşınıza iyi insanlar çıkar. Azize'nin oğlum üzerinde hakkı çok, bu vesileyle ona da çok teşekkür ederim.

Sevgiyle kalın...
Selin